Aste honetan klasean "Pigmalión
efektua" delakoaren artikulu bat irakurri dugu non, Robert Rosenthal,
Harvarden psikologiako irakaslea den esperimentu bat azaltzen da. Honek
ondorioztatu zuen, irakasle batek bere ikasle batengatik asko espero duenean
gehiago elkarreragiten duela ikasle honekin eta emaitza hobeak lortzen dituela.
Aldiz, gutxiago espero badu ikasle batengatik emaitzak okerragoak izaten dira,
gutxiago elkarreragiten baitute.
Guzti honek bere alde onak eta alde txarrak
ditu. Teorian, maila antzekoa duten ikasle gela batean, irakasleak, ikasle
batzuengandik gehiago espero badu, hauek emaitza hobeak lortuko dituzte besteek
baino. Bereizketa bat ematen da eta batzuk soilik dira hemen onuradunak.
Irakaslearen elkarreragite hori jasotzen ez dutenak emaitza baxuagoak lortzen
dituzte eta ez luke horrela izan behar. Denok aukera berdinak izan beharko lituzkete,
honela, emaitza hobeak dituzten ikasle gehiago izango ziren.
Agian, zaila da irakasle batek, ikasle denetaz
berdina espero izatea edota denengan bideratzea bere lana. Hau normala izaten
da ikasle ugariko geletan, hortaz hobeto izango litzateke ikasle taldeak gela
txikitan banatzea, irakaskuntza errazago sustatzeko eta emaitza hobeak
eskuratzeko. Azkenaldian, geletako jende kopuruak nabarmen egin du gora eta
honela zailagoa bihurtzen da irakasleen lana eta ikasleen arretak bere egin
dezake.
Nire ustez talde txikitan banatzea da honen
irtenbidea eta irakaslea kontziente izatea denok garatu ahal ditugula
jakituriak.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina